فال گرفتن از آثار ادبی، از باور‌های کهن این مرز و بوم است. در گذر زمان ساکنان این خاک به ادیبانی که گمان می‌بردند بهره‌ای از کلام حق دارند رجوع می‌شد. با این حال، اما در گذر زمان تنها تفال به حافظ در فرهنگ عامیانه ما باقی مانده است.

چرا نه در پی عزم دیار خود باشم
چرا نه خاک سر کوی یار خود باشم

غم غریبی و غربت چو بر نمی‌تابم
به شهر خود روم و شهریار خود باشم

ز محرمان سراپرده وصال شوم
ز بندگان خداوندگار خود باشم

چو کار عمر نه پیداست باری آن اولی
که روز واقعه پیش نگار خود باشم

ز دست بخت گران خواب و کار بی‌سامان
گرم بود گله‌ای رازدار خود باشم

همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود
دگر بکوشم و مشغول کار خود باشم

بود که لطف ازل رهنمون شود حافظ
وگرنه تا به ابد شرمسار خود باشم

شرح لغت: بخت گران:خواب

تفسیر عرفانی:‌

۱- انسانی با اراده و صمیمی هستی. پس سعی کن زندگی را برای خود بخواهی نه اینکه خود را برای زندگی. چون زندگانی ارزش این همه غصه خوردن و حرص ورزی را ندارد.

۲- عده زیادی به زندگی شما حسادت می ورزند. در حالی که شما با دلسردی و کج خلقی و عصبانیت این زندگی شیرین را بر خود و خانواده تلخ می سازید و نیروی خانواده را فرسایش می دهید.

۳- عشق کیمیایی است که انسان را به کمال می رساند. سعی کن این راه را ادامه دهی که پیروزی در دستان توانای شما قرار دارد و دیگران بر این کار شما حسادت می ورزند. پس به سخنان آنان توجه نکن.

تعبیر غزل:

مدتهاست ایجاد یک تغییر و تحول اساسی و سفر فکرت را به خود مشغول ساخته است. احساس می‌کنی با محیط و موقعیت فعلی خود نمی‌توانی سازگار باشی، اما بدان که صلاح تو در این است که به کار فعلی خود ادامه بدهی، ولی سعی و تلاشت را بیشتر کنی. گله از بخت مکن و توکل به خدا کن تا لطف او شامل حالت شود.

• نویسنده : یزدفردا
• منبع خبر : خبرگزاری فردا